Помніць, нельга забыць!
Дата 22 чэрвеня 1941 года назаўжды пазначана жалем і смуткам. Гэта самы горкі дзень у сусветнай гісторыі, гэта пачатак Вялікай Айчыннай вайны. Гора, слёзы, боль, цяжкія выпрабаванні прынесла яна дзясяткам мільёнаў людзей, паламала лёсы, забрала жыцці. Пра гэта нельга забыць. Як і нельга забыць пра герояў, якія адстаялі для нас свабоду і мір на зямлі…
Семдзесят тры гады аддзяляюць нас ад той нядзельнай раніцы, калі варожыя самалёты з чорнымі крыламі парушылі мірнае неба над нашай зямлёй. Прайшло столькі часу, а доўгае рэха вайны не змаўкае.
У Дзень усенароднай памяці ахвяр Вялікай Айчыннай вайны мы схіляем галовы перад подз-вігам тых, хто змагаўся за свабоду на франтах, у партызанскіх атрадах, працаваў у тыле.
До сих пор в деревне Острово живут люди старе 90 лет. Они ВСЁ помнят.
Больше трёхсот человек нашей деревни погибливо время войны. Но помнят, что убивали не только немецкие фашисты, но и полицаи, литовские, латышские, польские фашисты. Помнят, как на «Чёрный Маккавей» из нашей деревни увели в Деречин и расстреляли у «еврейской» ямы больше двадцати молодых парней.
Бандеровцы зверствовали до 53-го года. Убивали наших людей, жгли дома.
Сейчас фашисты снова поднимают головы…